ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ
somatio-misthoton-dikigoron.gr
Πατησίων, αρ.4 (1ος Όροφος)
21 Ιουλίου 2024
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 17 Ιουλίου 2024 η εκδήλωση του Σωματείου μας με θέμα: «Στη μάχη για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας δεν είμαστε μόνοι! Συζητάμε την πείρα με άλλα σωματεία. Οργανώνουμε την πάλη για Σ.Σ.Ε.»! Δεκάδες μισθωτοί και ασκούμενοι δικηγόροι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Σωματείου μας. Συνάδελφοι, που έχουμε συναντηθεί όλο το προηγούμενο διάστημα, έξω από δικηγορικές εταιρείες και γραφεία αλλά και στα δικαστήρια, στην προσπάθεια μας να διαδοθεί πολύμορφα το σχέδιο ΣΣΕ και οι διεκδικήσεις του Σωματείου. Με ιδιαίτερη χαρά συναντηθήκαμε με νέους συναδέλφους που για πρώτη φορά συμμετείχαν στη δράση μας και τελικά έκαναν το βήμα να γίνουν μέλη, να ενώσουν τις δυνάμεις τους στον κοινό μας αγώνα!
Η εκδήλωση αυτή αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στη μάχη που δίνουμε, συλλογικά και οργανωμένα μέσα από το Σωματείο μας για να υπογραφεί ΣΣΕ, καθώς η πλούσια συζήτηση και η πείρα που μεταφέρθηκε μας οπλίζει με θάρρος και πείσμα για τις όμορφες μάχες που έχουμε μπροστά μας!
Από την εισηγητική ομιλία του προέδρου του Σωματείου μας αλλά και τις ομιλίες των εκλεγμένων συνδικαλιστών Ηλία Τσιμπουκάκη, προέδρου του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Αττικής, Σωτήρη Πουλικόγιαννη, προέδρου του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Αττικής και της Δανάης Χέλμη, προέδρου του Σωματείου Δικαστικών Διερμηνέων Αττικής, αναδείχθηκε ότι μόνο ο ανυποχώρητος αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες μας με αιχμή την υπογραφή και κατοχύρωση ΣΣΕ σε κάθε χώρο δουλειάς, σε σύγκρουση με την ενιαία επίθεση εργοδοσίας – κυβερνήσεων – κράτους, μπορεί να φέρει σήμερα αποτελέσματα και κατακτήσεις για τους εργαζόμενους.
Αναδείχθηκε ότι είναι αγώνας στον οποίο δεν είμαστε μόνοι μας. Ήδη οι μισθωτοί τεχνικοί, που εργάζονται με «μπλοκάκι» και παρέχουν επιστημονικές υπηρεσίες, με αγωνιστικές πρωτοβουλίες και απεργίες διεκδικούν την υπογραφή ΣΣΕ, ξεκαθαρίζοντας ότι είναι εργαζόμενοι, όχι συνεργάτες. Ότι παρέχουν μισθωτή εργασία, ανεξάρτητα από τον τρόπο καταβολής του μισθού τους, υπόκεινται στον έλεγχο και την εποπτεία του εργοδότη τους ως προς τον τόπο, τρόπο και χρόνο της εργασίας τους, με δεσμευτικές εντολές, ανεξάρτητα αν αυτός ασκεί άμεσα τον έλεγχο και την εποπτεία ή και αν αφήνει περιθώρια πρωτοβουλίας.
Αναδείχθηκε ότι για την κατοχύρωση συλλογικών δικαιωμάτων ο αγώνας είναι επίμονος και διαρκής και κάθε μια κατάκτηση, είτε μικρή είναι είτε και μεγάλη, αφήνει παρακαταθήκη και προσκαλεί όλο και περισσότερους εργαζόμενους στον συλλογικό αγώνα και στην οργάνωση. Αυτό δείχνουν οι διαρκείς μάχες που δίνει το Συνδικάτου Μετάλλου.
Αναδείχθηκε η σημασία της κοινής δράσης και ειδικά των εργαζομένων στο χώρο της Δικαιοσύνης. Μέσα από τη συμπόρευση με το Σωματείο Δικαστικών Διερμηνέων, οι οποίοι επίσης διεκδικούν την κατοχύρωση συγκροτημένων εργασιακών δικαιωμάτων, διδασκόμαστε από τις μάχες που δίνουν και εκείνοι επίσης παίρνουν δύναμη από την δική μας δράση για να συνεχίζουν τον δικό τους αγώνα.
Σε αυτό το δρόμο συνεχίζουμε ακόμα πιο δυνατά. Συνεχίζουμε τον καθημερινό αγώνα να συζητήσουμε πλατιά το σχέδιο ΣΣΕ, να γίνει υπόθεση ακόμα περισσότερων ο αγώνας για τη διάδοση και την υπογραφή ΣΣΕ. Ήδη διαδίδουμε πλατιά το σχέδιο της ΣΣΕ, βρισκόμαστε σε κάθε χώρο που ζουν και εργάζονται οι μισθωτοί και ασκούμενοι δικηγόροι, στις μεγάλες δικηγορικές εταιρίες και γραφεία, στα δικαστήρια. Συζητούμε με τους συναδέλφους και τους προσκαλούμε να συμμετέχουν ενεργητικά στην πάλη για την κατοχύρωση των σύγχρονων δικαιωμάτων μας, σε σύγκρουση με την εργοδοσία και χωρίς να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στον ΔΣΑ, ΔΣΠ και στην ΕΑΝΔΑ.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ!
Πιο πολλοί, πιο ικανοί, πιο ενεργοί μέσα στο Σωματείο μας να οργανώνουμε τη μάχη για την υπογραφή ΣΣΕ, ως αποτέλεσμα όλης της προηγούμενης, 4χρονης ζωής και πλούσιας δράσης μας.
Ο καθένας από μας και όλοι μαζί, συμβάλλουμε να διαδοθεί παντού το σχέδιο ΣΣΕ, σε ακόμα περισσότερους συναδέλφους που αγωνιούν, παίρνουμε ενεργά θέση στο Σωματείο μας!
Προετοιμάζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη Γενική Συνέλευση στις 28 Σεπτέμβρη που θα ψηφίσει το σχέδιο ΣΣΕ και θα αποφασίσει τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες, το πολύμορφο σχέδιο για την υπογραφή της! |
Αποσπάσματα από την ομιλία του Ηλία Τσιμπουκάκη, Προέδρου του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Αττικής:
«Η οργάνωση της μάχης για την ΣΣΕ, δηλαδή για την συλλογική κατοχύρωση μισθού, χρόνου εργασίας και άλλων βασικών εργασιακών δικαιωμάτων με γνώμονα τις ανάγκες μας αποτελεί βασικό καθήκον για κάθε σωματείο εργαζομένων που έχει ταξικό προσανατολισμό, δηλαδή για κάθε σωματείο που δεν βάζει τις σύγχρονες ανάγκες στην ζυγαριά με την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, την κερδοφορία των εργοδοτών, τις αντοχές της οικονομίας, όπως συνηθίζουν να μας λένε. Γιατί δεν υπάρχει δίκαιο μεροκάματο για μια δίκαιη εργάσιμη ημέρα, για όσο τα μέσα εργασίας παραμένουν στα χέρια των εργοδοτών. Για κάθε σωματείο που οργανώνει τον αγώνα στους χώρους δουλειάς αξιοποιώντας το όπλο της μαζικής κινητοποίησης, της απεργίας, της στάσης εργασίας και της διαδήλωσης με ολοκληρωμένο πλαίσιο στόχων πάλης που περιλαμβάνει το σύνολο των σύγχρονων αναγκών μας. Οι μισθωτές και οι μισθωτοί τεχνικοί, όπως και εσείς οι μισθωτές και οι μισθωτοί δικηγόροι, έχουμε ένα επιπλέον μεγάλο εμπόδιο στην διεκδίκηση υπογραφής ΣΣΕ, την σχέση εργασίας του δήθεν «συνεργάτη» με το δελτίο παροχής υπηρεσιών. … Η μισθωτή εργασία με το «μπλοκάκι» στον κλάδο των κατασκευών και των τεχνικών μελετών μετράει τρεις δεκαετίες ζωής. Ξεκίνησε από τους αποφοίτους των πολυτεχνικών σχολών αξιοποιώντας το νομοθετικά ρυθμιζόμενο επάγγελμα του μηχανικού, την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του ΤΕΕ, που δίδει το δικαίωμα σφραγίδας και υπογραφής για την μελέτη και την επίβλεψη στις κατασκευές, την έκδοση οικοδομικών αδειών, στην λειτουργία εγκαταστάσεων. Ήταν νομοθετικά καθορισμένες δραστηριότητες που ασκούνταν για πολλά χρόνια από τους αυτοαπασχολούμενους μηχανικούς, ενώ σταδιακά συγκεντρώθηκαν σε μεγάλα τεχνικά μελετητικά γραφεία, που εξελίχθηκαν στην συνέχεια με την μονοπώληση του κλάδου στους σημερινούς μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους, στις μεγάλες τεχνικές και μελετητικές εταιρίες. Πλέον είναι σχεδόν αποκλειστική εργασιακή σχέση για την μισθωτή εργασία των μηχανικών τόσο των ΑΕΙ όσο και των παλιών ΤΕΙ στο σύνολο των εταιριών του κλάδου, όπως επίσης και στον νέο πολύ γρήγορα αναπτυσσόμενο κλάδο αυτόν της παροχής επιστημονικών τεχνικών υπηρεσιών, που πολλές φορές είναι εταιρίες που συγκεντρώνουν μηχανικούς, λογιστές, νομικούς, δηλαδή όλες τις επιστημονικές ειδικότητες, προκειμένου να παρέχουν υπηρεσίες οριζόντια προς τους υπόλοιπους της οικονομίας. … Από την εμφάνιση μέχρι την πλήρη επικράτηση του δελτίου παροχής υπηρεσιών, αυτό αξιοποιήθηκε ως αιχμή της επίθεσης της εργοδοσίας για να παρακάμψει όποια νομοθετικά όρια και περιορισμούς είχε και κατακτημένα δικαιώματα στο έδαφος πολύχρονων ταξικών αγώνων … Αυτό δηλαδή που είναι και το κύριο που μπορεί να επιβάλει με το δελτίο παροχής υπηρεσιών η εργοδοσία την διάλυση της ταξικής ενότητας των μισθωτών εργαζόμενων στο επίπεδο μια ξεχωριστής επιχείρησης, αλλά και ενός ολόκληρου κλάδου. … Γιατί ακριβώς το μπλοκάκι την απαλλάσσει από μια σειρά δεσμεύσεις της τυπικά μισθωτής εργασίας, αυτά δηλαδή όλα που το κεφάλαιο τα θεωρεί εργατικό κόστος, τον άμεσο και τον έμμεσο μισθό, τον ημερήσιο και τον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, τις άδειες ανάπαυσης, συνολικά δηλαδή τους όρους διαμόρφωσης αυτού που λέμε τιμή της εργατικής δύναμης. … Στην πράξη λοιπόν το μπλοκάκι λύνει τα χέρια της εργοδοσίας γιατί κατοχυρώνει την αποκλειστικά ατομική διαπραγμάτευση του εργαζόμενου με τον εργοδότη, τόσο για το ύψος του μισθού, αλλά και για το σύνολο των όρων εργασίας. Επομένως οι εργοδότες είναι σε θέση να διαμορφώνουν την τιμή της εργατοώρας των μηχανικών με μπλοκάκι κάτω από την τιμή της εργατοώρας κάθε άλλης ειδικότητας … Αλλά εδώ επειδή γεννιέται συνήθως το ερώτημα ποιοι είναι οι όροι αυτοί που τεκμηριώνουν τελικά την παροχή εξαρτημένης εργασίας και επομένως και την ανάγκη κατοχύρωσης των δικαιωμάτων μας μέσω ΣΣΕ. Για να απαντήσουμε λοιπόν το ερώτημα αυτό δηλώνουμε ότι είμαστε μισθωτοί με εξαρτημένη εργασία όσοι και όσες αμειβόμαστε με μηνιαίο μισθό ανεξάρτητα από τον τρόπο καθορισμού και καταβολής του μισθού μας, που η εργασία μας υπόκειται στον έλεγχο και την εποπτεία του εργοδότη, ο οποίος καθορίζει τον χρόνο, τον τόπο και τον τρόπο παροχής της εργασίας μας, που μας παρέχει δεσμευτικές εντολές και οδηγίες για την εκπλήρωση της παροχής της εργασίας μας, άσχετα αν ο εργοδότης ασκεί έμπρακτα αυτό το δικαίωμά του ή μας αφήνει περιθώρια πρωτοβουλιών στην εργασία. Αυτοί οι όροι χαρακτηρισμού της εργασίας με δελτίο παροχής υπηρεσιών ως εξαρτημένης δεν αποτελούν τμήμα κάποιας νομικής γνωμοδότησης ενός δικηγορικού γραφείου, ούτε κάποιας απόφασης δικαστηρίου σε κάποια εργατική διαφορά. Στην πράξη αποτελούσαν το περιεχόμενο της διευκρινιστικής διάταξης, που περιλήφθηκε στο κείμενο ΣΣΕ που είχε υπογράψει το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών με τους εργοδοτικούς φορείς στους κλάδους κατασκευής και μελέτης στην διαδικασία διαιτησίας στον ΟΜΕΔ το 2009. Και κάλυψε και μάλιστα με αυξήσεις 6% για κάθε χρονιά και το έτος 2008 και το έτος 2009. Η ΣΣΕ αυτή κηρύχθηκε υποχρεωτική για το σύνολο των επιχειρήσεων στην περιοχή της Αττικής με τις διατάξεις της τότε εργατικής νομοθεσίας, ενώ η ισχύ της έληξε μαζί με την ισχύ όλων των υπόλοιπων ΣΣΕ τον Αύγουστο 2012, πριν από 12 περίπου χρόνια, μαζί με όλες τις υπόλοιπες ΣΣΕ που επέβαλε την λήξη τους η μνημονιακή νομοθεσία. Η κατάκτηση αυτή ήταν πολύ σημαντική για τον κλάδο. Για πρώτη φορά στην χώρα υπήρξε ΣΣΕ που κάλυπτε την εξαρτημένη, ευέλικτη εργασία με το δελτίο παροχής. Προηγούμενα το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών είχε δώσει μεγάλους αγώνες. Γιατί βρέθηκε αντιμέτωπο με τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, το Σωματείο του ΣΔΥΕ και την ομοσπονδία της ΟΣΕΤΕΕ, που ήταν στον κλάδο, αλλά αρνούνταν να εγγράψουν στην δύναμή τους μισθωτούς με δελτίο παροχής υπηρεσιών και ακριβώς αυτή ήταν η αναγκαιότητα που γέννησε και το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών ως απάντηση στην αδυναμία εκπροσώπησης και κάλυψης των εργαζόμενων με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Τότε λοιπόν ο εργοδοτικός συνδικαλισμός ανέλαβε για λογαριασμό της εργοδοσίας να περιορίσει και να ακυρώσει την δράση μας με δικαστικές προσφυγές, με εμπόδια στην ένταξη μας στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, γιατί ισχυρίζονταν και στα δικαστήρια και στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας ότι δήθεν είμαστε αυτοαπασχολούμενες και αυτοαπασχολούμενοι και δεν έχουμε δικαίωμα να εκπροσωπούμαστε από εργατικό σωματείο και σε παραπάνω εργατική συνδικαλιστική οργάνωση. Οι προσπάθειες τους αυτές έπεσαν στο κενό με αποτέλεσμα το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών να υποχρεώσει τους εργοδοτικούς φορείς να προσέλθουν στην διαπραγμάτευση μέσω ΟΜΕΔ … Η πάλη του Σωματείου για την εφαρμογή ξεκίνησε πρώτα από όλα στους κατασκευαστικούς ομίλους και τις μεγάλες τεχνικές μελετητικές εταιρίες και εκεί είχαμε κάποιες κατακτήσεις. Για παράδειγμα είχαμε κατακτήσει να δίνεται ο κατώτατος εισαγωγικός μισθός και να εφαρμόζονται οι αυξήσεις ανά τριετία οι νόμιμες ανάλογα με την προϋπηρεσία σε τριετίες με βάση το έτος απόκτησης της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος, δηλαδή το έτος εγγραφής στον ΤΕΕ. Στον μεγαλύτερο όμιλο την ΕΛΛΑΚΤΩΡ είχαμε καταφέρει να δίνεται ο 13ος και 14ος μισθός στους εργαζόμενους με δελτίο παροχής υπηρεσιών, όπως και στους τυπικά μισθωτούς. Υπήρχε χορήγηση νόμιμων αδειών με αμοιβή στους ομίλους και στις μεγάλες τεχνικές εταιρίες. Οι συναδέλφισσες στους ομίλους και στις μεγάλες εταιρίες δεν απολύονταν κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Δώσαμε και την μάχη τήρησης του ωραρίου εργασίας σε μια σειρά εταιρίες. Πριν την κρίση, αλλά και κυρίως εκεί που μεσουράνησε η κρίση με τις χιλιάδες μαζικές απολύσεις ήταν εκατοντάδες οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι που έλαβαν αποζημίωση απόλυσης, χωρίς να χρειαστεί να απευθυνθούν στα δικαστήρια, είτε εμφανίζοντας την ΣΣΕ του Σωματείου, είτε απευθυνόμενοι στο Σωματείο για παρέμβαση σε αυτούς τους εργασιακούς χώρους … Τουλάχιστον με τον αγώνα μας και τις δύο κλαδικές απεργίες το προηγούμενο χρονικό διάστημα, μια τον Νοέμβρη και μια τον Γενάρη, έχουμε επιβάλει στους φορείς των εργοδοτών να αναγνωρίζουν το Σωματείο με τα μπλοκάκια ως εκπρόσωπο των εργαζόμενων στον κλάδο και να διαπραγματεύονται την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ. … Εμείς συνεχίζουμε, οργανώνουμε τον αγώνα μας και εδώ υπάρχει μπροστά και πεδίο και για να συναντηθούμε με Σωματεία που απασχολούν και μισθωτούς επιστήμονες που βρίσκονται σε αντίστοιχη κατάσταση, όπως συμπορευθήκαμε και σε προηγούμενη φάση για το ασφαλιστικό και φορολογικό, να δούμε και το επόμενο χρονικό διάστημα πως θα ανοίξει πλατιά αυτή η συζήτηση για την διεκδίκηση ΣΣΕ που θα καλύπτει και τα μπλοκάκια, έχουμε και έναν αγωνιστικό σχεδιασμό για επόμενη απεργία στον κλάδο τον Οκτώβρη. Διεκδικούμε λοιπόν την υπογραφή ΣΣΕ με βάση αυτή που είχαμε υπογράψει το 2008 που να έχει ουσιαστικές αυξήσεις, που να ενσωματώνουν την απώλεια που είχαμε από τον πληθωρισμό από τότε μέχρι σήμερα … Μπροστά μας έχουμε μόνο μια διέξοδο, την σύγκρουση …».
Αποσπάσματα από την ομιλία του Σωτήρη Πουλικόγιαννη, προέδρου του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Αττικής:
«Είναι χαρά για μας να βοηθάμε με την πείρα μας σ’ αυτές τις πρωτοβουλίες και βεβαίως θα είμαστε στη διάθεση σας και στο μέλλον οποιαδήποτε πρωτοβουλία πάρετε, να ανταλλάξουμε γνώμη και πείρα» (…) «Να πω μερικά παραδείγματα απ’ αυτά που έχουμε κατακτήσει: Καταρχάς εμείς έχουμε 7ωρο, 5ημερο, 35ωρο. 5ημερο με Σάββατο και Κυριακή αργία. Το χουμε κατακτήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Βεβαίως, τα τελευταία, και μέσα στην κρίση, τέθηκε σε αμφισβήτηση, γίνανε μάχες για να το περιφρουρήσουμε και να το κρατήσουμε… αυτές τις μέρες με τον καύσωνα, μέσα από τη ΣΣΕ, δεν περιμέναμε την υπουργική απόφαση, όλοι οι εργαζόμενοι σχολάνε στις 12, 7 πιάνουν, και πληρώνονται κανονικά όλο το ημερομίσθιο μαζί με την άδεια, επίδομα, το δώρο κανονικά, το ένσημο ολόκληρο. (…) «Η σύμβαση για να υπογραφεί και να φτάσει σε αυτό το σημείο χρειάζονταν και έγιναν αγώνες σε βάθος πολλών δεκαετιών. Έχει χτιστεί κομματάκι κομματάκι πολλές δεκαετίες και για να γίνει αυτό έπρεπε το συνδικάτο να ριζώσει σε όλους τους χώρους της ναυπηγοεπισκευής, πολύ βαθιά, για πάρα πολλά χρόνια. Αυτό είναι μία πείρα για το πώς φτάνουμε, δεν έχεις σε μία μέρα κάτι πολύ σημαντικό» … «Οπως κι εσείς έχετε μεγάλες επιχειρήσεις … κι εμείς έχουμε απέναντι μας ίσως το πιο επιθετικό και το πιο επικίνδυνο κομμάτι του κεφαλαίου. Έχουμε τους εφοπλιστές, έχουμε μεγάλες ναυτιλιακές, μιλάμε για τζίρους δισ., για συμφέροντα τεράστια και ….. όλοι οι γνωρίζουμε το τι σημαίνει ένα τέτοιο συνδικάτο να δίνει μια τέτοια μάχη και να καταφέρνει τέτοια πράγματα, κατακτήσεις, μεροκάματα, ωράρια, τα οποία βεβαίως είναι αγκάθι, σπυρί και πρέπει να ξηλωθεί. Γι αυτό και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουμε δεχτεί επιθέσεις, από τις συνδικαλιστικές διώξεις με πάνω από 200 ….. υποθέσεις στα δικαστήρια …. από τις επιθέσεις μέχρι που φτάσαμε με τη ΧΑ κλπ. Ο σκοπός ποιος ήταν των επιθέσεων όλων αυτών; … ήταν να μην υπάρχει σύμβαση, να μην υπάρχουν αυτές οι κατακτήσεις για να είναι πιο εύκολη η εκμετάλλευση των εργαζομένων και η κερδοφορία των εργολάβων και των εφοπλιστών να είναι πολύ μεγαλύτερη» (….) «Δίνεις μια μάχη, χάνεις. Παίρνεις, βγάζεις συμπεράσματα, τι κάνεις όμως; Αποκτάς κάποιες επαφές με κάποιους χώρους. Ριζώνεις κάπου. Δίνεις κι άλλη μάχη κι άλλη μάχη, κάποια στιγμή ωριμάζουν οι συνθήκες και όλη αυτή η προσπάθεια που έχεις κάνει αποδίδει και δίνεις μια μάχη η οποία επιτέλους έχει ένα αποτέλεσμα, το οποίο φέρνει αλυσιδωτές αντιδράσεις(…) Γιατί με το που έρθει το αποτέλεσμα, ακόμη και δυνάμεις που ήταν έτοιμες να απογοητευτούν ή που είχαν απογοητευτεί ή που δεν είχαν βγάλει το συμπέρασμα ότι κάτι γίνεται τελικά με την οργάνωση και τον αγώνα, ξαφνικά μπαίνουν στη μάχη και οι δυνατότητες πολλαπλασιάζονται. Και έτσι έχεις πιο γρήγορα και πιο άμεσα κι άλλα αποτελέσματα. Άρα … δεν θέλει απογοήτευση όταν δίνεις μάχες και δεν έχεις άμεσα, απτά αποτελέσματα. Είναι πολύ σημαντική αυτή η πείρα, που βγαίνει από πάρα πολλά παραδείγματα και από τον δικό μας τον κλάδο αλλά και από άλλου» (…) «Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα έρθει. Εσύ πρέπει να πηγαίνεις, να μιλάς.. (…) Σε εργοστάσιο που μας έδιωχναν, πηγαίναμε, μοιράζαμε ανακοίνωση, μας πετάγανε την ανακοίνωση στη μούρη. Ξαφνικά, ο εργοδότης πάει και τους βάζει κάμερες παντού. Ούτε διαβούλευση ούτε αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων, τίποτα. Και τότε, κάποιος εργαζόμενος, μέσα διαμαρτυρόντουσαν, φωνάζανε, τι θα κάνουμε εδώ να μας παρακολουθούν … και φωνάξανε το σωματείο, που μέχρι χτες δε μας μιλούσαν.Ξεκινάει μια μάχη για τις κάμερες. Με το που μπαίνουμε μέσα, κι έχοντας και την πείρα και του άλλου εργοστασίου, βάλαμε το ζήτημα για ήταν πραγματικά, δεν μπορούσες ούτε στο διάλειμμα να σταθείς για να μιλήσεις, βράχνιαζες από το ντουμάνι. Δουλεύανε ηλεκτροσυγκολλήσεις μέσα, δουλεύανε οξυγόνα και δεν υπήρχε τίποτα εξαερισμός.; Αρχίζει μια κουβέντα και φτιάχνουμε πλαίσιο αιτημάτων. Πρώτο, να φύγουν οι κάμερες. Δεύτερο, να μπει εξαεριστικό και τρίτο, και 10% αύξηση. Και πάμε, γίνεται ΓΣ και πάμε στη διοίκηση της επιχείρησης (…) «Ξεκινάμε, ξανά νέα ΓΣ, κοιτάχτε να δείτε, ο κόμπος φτάνει στο χτένι … Μπαίνει στο δια ταύτα, τι κάνουμε. Άμα δεν γίνει μια στάση, μια απεργία, κάτι, πρέπει να το πάρετε απόφαση.. Και παίρνεται απόφαση για 3ωρη στάση, 7-10. Δεν είχε γίνει ποτέ, ούτε απεργία, ούτε στάση ούτε τίποτα, ούτε μια ώρα. Επιστρατεύεται ο δ/νων σύμβουλος, ο οποίος κατεβαίνει την προηγούμενη μέρα στο εργοστάσιο και πιάνει έναν έναν τους εργαζόμενους, η γνωστή μέθοδος της εργοδοσίας και τους λέει: Αύριο δουλεύουμε κανονικά έτσι; Η απάντηση όλων των εργαζομένων ήταν: φυσικά αύριο δουλεύουμε κανονικά μετά τις 10. Πανικός στην εργοδοσία. Η στάση πήγε πάρα πολύ καλά, πέτυχε. Έρχεται η εργοδοσία να αναδιπλωθεί. Αυτό δίνει την πρόσκαιρη, τη μικρή πείρα στους εργαζόμενους ότι με το που κάναμε στάση ο άλλος έκανε πίσω εκεί που έλεγε δεν κάνω τίποτα. Κι αρχίζουμε τις στάσεις και κάθε φορά, όλο και πίσω. Με αποτέλεσμα σε ένα μήνα να ξηλωθούν οι κάμερες, έφερε συνεργείο και τις ξήλωσε, πλήρωσε 500.000, έβαλε τον εξαερισμό και έδωσε και σε δύο δόσεις μέσα σε 8 μήνες 9% αύξηση» (…) «Οι πρώτοι αγώνες είναι λίγο πιο δύσκολοι, κι αυτό είναι μια μεγάλη πείρα. Όπως το ‘17 στη ναυπηγοεπισκευή κάναμε 9 μήνες κινητοποιήσεις, απεργίες, στάσεις για να υπογράψουμε σύμβαση. Οι επόμενες όμως έγιναν σε μερικές μέρες. Άρα, κι αυτή είναι μια πείρα, ότι στην αρχή μπορεί να σου πάρα πολύ καιρό, να χρειαστεί να παλέψεις, όμως η πρώτη φορά είναι οι βάσεις. Μετά χτίζεις πιο εύκολα πάνω σε αυτό και εξελίσσεσαι» (…) «αυτό το συμπέρασμα πλέον έχει απλωθεί σε πάρα πολλά εργοστάσια… όσο ανοίγεις και ριζώνεις στον ένα εργασιακό χώρο, στον άλλο εργασιακό χώρο, βγάζουν συμπεράσματα, βγάζεις και κάποιες επιτροπές για να έχουμε ποδάρια που λέμε το σωματείο σε αυτό τον χώρο, διαμορφώνονται οι συνθήκες για να μπορέσεις να έχεις τελικά αυτό το αποτέλεσμα» (…) «Πάντα δίνεις μια μάχη, βεβαίως με βάση τις δυνάμεις σου, ό,τι έχεις συσπειρώσει, φτάνεις μέχρι ένα σημείο και μπορεί εκείνη τη δεδομένη στιγμή να μην μπορείς να πας παραπέρα. Πρέπει να διαφυλάξεις ό,τι υποχώρηση έχει κάνει η εργοδοσία, να την καταγράψεις, να την βάλεις κάτω στο χαρτί τη δέσμευση .. την υπογραφή και ξανά εδώ είμαστε να βγάλουμε τα συμπεράσματα γιατί φτάσαμε μέχρι εκεί και δεν μπορούσαμε να πάμε παραπέρα. Αυτό έχει να κάνει με το συσχετισμό δύναμης, τι δυνάμεις συγκεντρώνεις εσύ και τι ο αντίπαλος, βεβαίως και σε επίπεδο προπαγάνδας έτσι και σε επίπεδο επιχειρημάτων» (…) «Το ίδιο συνδικάτο που υπογράφει τέτοια μεροκάματα στη ναυπηγοεπισκευή, στα εργοστάσια δεν μπορεί, εμείς οι ίδιοι είμαστε, δεν μπορούμε να υπογράψουμε καλά μεροκάματα. Γιατί; Ποιο είναι το στοιχείο; Είναι ο βαθμός συσπείρωσης των εργαζομένων στο συνδικάτο, αυτό είναι. Όταν οι εργαζόμενοι συσπειρώνονται, οργανώνονται, συζητάνε, αποφασίζουν, πάμε να το παλέψουμε και το παλεύουν, έχουν αποτελέσματα. Μιλάμε για τον ίδιο πρόεδρο, για το ίδιο ΔΣ, για τους ίδιους ανθρώπους. Όταν έχεις τέτοιους δεσμούς, όπως τώρα που χαμε ένα θανατηφόρο πριν από λίγο καιρό, έγινε Σάββατο μεσημέρι, Κυριακή πρωί συνεδριάζαμε και μέχρι την Κυριακή 10 που θα γινόταν η συνεδρίαση είχαμε δεχθεί ο καθένας μας από 100 τηλέφωνα από συναδέλφους οι οποίοι τι μας λέγανε, οι συνάδελφοι; Μην τυχόν και δεν προκηρύξετε απεργία για τη Δευτέρα. Αυτοί είναι δεσμοί, αλλά είναι πάρα πολλά χρόνια. Αυτοί είναι όμως οι δεσμοί που φέρνουν αυτές τις καλές συμβάσεις.
Αποσπάσματα από την ομιλία της Δανάης Χέλμη, του Σωματείου Δικαστικών Διερμηνέων Αττικής:
«Είναι μεγάλη μας χαρά να βρισκόμαστε σε αυτή την εκδήλωση σήμερα. Όχι μόνο γιατί το περιεχόμενο της πραγματεύεται ένα θεμελιώδες ζήτημα για μεγάλο μέρος των εργαζομένων της δικαιοσύνης, όπως είναι οι μισθωτοί δικηγόροι και όπως είμαστε και εμείς, οι διερμηνείς απαρτίζουμε έναν συγκεκριμένο πίνακα και καλούμαστε να διερμηνεύσουμε στις ποινικές δίκες. Υπάρχει όμως και άλλος ένας λόγος για τον οποίο χαιρόμαστε ιδιαίτερα που είμαστε μέρος αυτής της εκδήλωσης και αυτός είναι ότι η εκδήλωση αυτή ξεπερνάει τα στενά όρια του χώρου της δικαιοσύνης. Ξεπερνάει και το πεδίο των μισθωτών επιστημόνων καταλαμβάνει όλους τους εργαζόμενος, το θεμελιώδες δικαίωμα όλων των εργαζομένων που είναι η συλλογική κατοχύρωση: ο μόνος τρόπος να προστατευτούμε από την εργοδοτική αυθαιρεσία που σπάει κόκκαλα. Αυτό για εμάς αποτελεί δίδαγμα για τι σπάει το στερεότυπο «το κακό μακριά από μας κι ας είναι και στον διπλανό μας». Γιατί τελικά καταλαβαίνουμε ότι αν ένα πράγμα χαθεί για τον διπλανό μας, θα χαθεί για όλους. Γι’ αυτό η εργοδοσία και οι διαδοχικές κυβερνήσεις δείχνουν λύσσα απέναντι στο πείσμα των συνδικάτων που παλεύουν σε αγωνιστική κατεύθυνση να κατοχυρώσουν νέες συλλογικές συμβάσεις, σπεύδουν να καρατομήσουν κάθε τις συλλογικές σχέσεις εργασίας. Αυτό είναι αναμέτρηση που χαράσσει ξεκάθαρα δύο πλευρές, δύο αντικρουόμενα συμφέροντα. Ας φωτίσουμε λίγο καλύτερα τις συνθήκες που επικρατούν στον κλάδο μας: αν και που η χρήση διερμηνέα στις ποινικές δίκες προβλεπόταν ανέκαθεν, τα τελευταία 30 χρόνια υπάρχει μία μεγάλη αύξηση της ανάγκης για διερμηνεία. Παρ όλα αυτά, το θεσμικό πλαίσιο παραμένει το ίδιο με πριν, προβλέποντας αποζημίωση που είχε οριστεί το 2000 και αγγίζει το ιλιγγιώδες ποσό των 17€ για το εξάωρο δικαστικό ωράριο, όπως επίσης μία σειρά από δικονομικές υποχρεώσεις του διερμηνεία και αντίστοιχα μέτρα καταναγκασμού σε περίπτωση που δεν τις τηρήσει. Και σαν να μην ήταν οι διερμηνείς ένας κλάδος εργαζομένων στη δικαιοσύνη, δεν προβλέπονται πουθενά δικαιώματα. Το ζήτημα αυτό ήταν μαζί με το ύψος των πληρωμών εκείνο που συσπείρωσε τους αναδέλφους διερμηνείς για τη δημιουργία του Σωματείου Δικαστικών Διερμηνέων πριν από σχεδόν 10 χρόνια. Το 2018, μπροστά στην αδιαφορία που επεδείκνυε και επιδεικνύει μέχρι σήμερα το Υπουργείο Δικαιοσύνης, τα μέλη του σωματείου επεξεργάστηκαν συλλογικά ένα πλαίσιο όρων αμοιβής και εργασίας που προτείναμε εμείς οι ίδιοι στο Υπουργείο προκειμένου να κατοχυρωθούμε. … Αυτή η δυσμενής μεταβολή θυμίζει πολύ το καθεστώς του «συνεργάτη δικηγόρου». Δηλαδή του μισθωτού δικηγόρου που δουλεύει δωδεκάωρα, απαγορεύεται να σηκώνει κεφάλι, οφείλει να μοιράζεται τη χασούρα του δικηγόρου αλλά πρέπει να τρέχει σαν να έχει να κερδίσει όλο τον πλούτο της γης, απολύεται σε ένα βράδυ με την απαίτηση να μην ανοίξει ρουθούνι, και πνίγεται κάτω από το βάρος της φορολογίας και των εισφορών. Βέβαια, αυτού του είδους οι συνθήκες εγκυμονούν και επικίνδυνες αντιλήψεις, που φυσικά εμφανίζονται και στον κλάδο μας: αυτές της ατομικής πορείας εκείνου του ενός που θα πιάσει την καλή ενώ στον κλάδο θα επικρατεί το χάος και ακριβώς επειδή βασιλεύει η εξαθλίωση και η υποτίμηση. Απέναντι, στέκεται ο συλλογικός δρόμος, που είναι και ο μόνος που μπορεί να μας προστατέψει. Έτσι, η πρωτοβουλία του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων για υπογραφή Συλλογικής σύμβασης εργασίας για όλους τους μισθωτούς δικηγόρους αποτελεί τομή στη δικαιοσύνη και δικαίως γίνεται δεκτή με χαμόγελα και ενθουσιασμό αφού ανοίγει την προοπτική με αγώνα και διεκδίκηση να αντιστραφεί το άθλιο αυτό καθεστώς. Η πάλη για κατοχύρωση συλλογικών όρων εργασίας, εκτός από το χειροπιαστό αποτέλεσμα, αποτελεί και μια διαδικασία ωρίμανσης και διαπαιδαγώγησης για κάθε εργαζόμενο. Χαρακτηριστικά, όταν ανακοινώθηκε η αλλαγή καθεστώτος που μαγειρεύει το Υπουργείο για τους δικαστικούς διερμηνείς, η αντίδραση του σωματείου ήταν ακαριαία. Στη γενική συνέλευση που πραγματοποιήθηκε δεν πήγαμε με την ηττοπάθεια του τετελεσμένου γεγονότος, το τελεσίδικο του οποίου το κρίνουν οι αγώνες μας στο κάτω κάτω. Έτσι, συζητήθηκε πώς θα αντιδράσουμε σε μία τέτοια εξέλιξη αγωνιστικά. Οι συνάδελφοι κατανοούσαν:
– Πως μετά από δύο χρόνια απεργίας στην οποία καταφέραμε να μας καταβληθούν τα δεδουλευμένα πέντε ετών που μας χρώσταγε το Υπουργείο Δικαιοσύνης, η δέσμευσή του να μην επαναληφθεί κάτι τέτοιο περνά από τον εκμηδενισμό του «μισθολογικού» μας κόστους μέσω της επιστροφής του στο κρατικό ταμείο υπό μορφή φορολογίας.
– Πως, αντί να αναλάβει τις ευθύνες του να μας ασφαλίσει όπως προβλέπει ο νόμος εδώ και χρόνια, ανάγει και επίσημα την ασφάλισή μας σε προσωπικό ζήτημα, πετώντας οριστικά στα σκουπίδια αναδρομικά δικαιώματα ασφάλισης που έχει ο καθένας από εμάς. Αλλά το κυριότερο: οι συνάδελφοι αντιλαμβάνονται πως η κατεύθυνση είναι να αρθεί οποιαδήποτε κατάκτηση έχει υπάρξει μέχρι σήμερα και να εξαφανιστεί οποιαδήποτε κοινή διεκδικητική βάση. Να γίνουμε ένα μάτσο άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, να βλέπουμε ο ένας στον άλλον τον εχθρό αντί για τη δύναμή μας. Αυτό είναι και ο άξονας για κάθε εργαζόμενο που μάχεται για συλλογική εργασιακή κατοχύρωση: να πάψει πια να είναι ένας μέσα στο τσούρμο με τους λοιπούς όμοιούς του, αλλά να καταστούν ένα συμπαγές, ενιαίο σώμα με στιβαρά δικαιώματα. Το Σωματείο μας βρίσκεται και θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή διεκδίκησης για τα προβλήματα των δικαστικών διερμηνέων. Στην πάλη μας ήταν ανεκτίμητο το βήμα της συμπόρευσης με τα άλλα συνδικάτα του κλάδου, τους μισθωτούς δικηγόρους, τους δικαστικούς υπαλλήλους, αλλά και τους δικηγόρους που παλεύουν σε αγωνιστική κατεύθυνση. Γιατί πλάτυνε τον ορίζοντά μας. Γιατί δυνάμωσε τον αγώνα μας και πλούτισε την πείρα μας. Αλλά και αντίστροφα: γιατί αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι της δικαιοσύνης είναι μια γροθιά, παλεύουν μαζί και κερδίζουν μαζί. …».